Design speelt op allerlei manieren een belangrijke rol in Milaan. Dat merk je niet alleen in de rol die de stad speelt binnen de mode-industrie, ook zie je design op allerlei manieren terug in het straatbeeld dankzij prachtige staaltjes architectuur uit verschillende periodes. Een fraai voorbeeld is natuurlijk de Dom van Milaan die een voorbeeld is voor gotische architectuur. Uit de vorige eeuw is de Torre Velasca een bijzonder bouwwerk dat geïnspireerd is op de oude Torre del Filarete die centraal in het Castello Sforzesco staat. Onze persoonlijke favoriet wat betreft hedendaagse architectuur is CityLife Milano. Deze nieuwe wijk staat op het oude beursterrein en laat fraaie bouwwerken zien die door verschillende toparchitecten gemaakt zijn. Verschillende vormen en materialen komen hier mooi samen binnen een indrukwekkend geheel.
Op deze pagina hebben we een aantal gebouwen en projecten verzameld die wat ons betreft voorbeelden zijn van indrukwekkende architectuur die je in Milaan kunt aanschouwen.
Oorspronkelijk is de naam Porta Nueva te linken aan de ‘nieuwe poort’, een stadspoort uit 1813 gemaakt uit zandsteen. Hier ontstond een stadswijk die relatief snel in verval raakte. Besloten werd om de oude wijk met een project van architecturale nieuwbouw nieuwe levendigheid te geven. Kenmerkend zijn de mooie halfronde gebouwen met veel glas. Het oogt zeer modern. Het district is daarmee weer een levendige gemeenschap geworden. Zeker op zondag trekken gezinnen met kinderen naar het centrale plein waar een gezin kan relaxen en spelletje spelen. Daarmee heeft het plein een verbindende factor binnen de gemeenschap van dit district.
Op de begane grond en de eerste verdieping van de Valescatoren zitten winkels. Daarboven zijn nog zeventien verdiepingen die als kantoor worden gebruikt en daarboven nog weer zes die zijn ingericht als appartementencomplex. De 105 meter hoge toren uit 1958 is ontworpen door een groep architecten en heeft een opvallende vorm. De vorm is namelijk geïnspireerd op één van de torens van het Castello Sforzesco. De toren is gesitueerd in het centrum van Milaan, niet ver van de Dom. Door zijn klassieke vorm in een nieuw jasje is de toren onlosmakelijk verbonden met de skyline van Milaan en zeker een huzarenstukje van recente architectuur.
Eén van de meest in het oog springende architecturale projecten in Milaan is ongetwijfeld CityLife. Het project is gesitueerd ten westen van het centrum van Milaan. In totaal is het project CityLife meer dan driehonderdduizend vierkante meter groot. Nu is niet het gehele grondgebied ingericht met architecturale nieuwbouw er is bewust gekozen om de helft in te richten als stadspark. De enorme ruimte die zo dicht bij het centrum vrijkwam voor dit enorme omvangrijke project kwam vrij door de afbraak van het oude beurscomplex.
Nog altijd is CityLife in ontwikkeling en beroemde architecten zoals Zaha Hadid, Arata Isozaki en Daniel Liebeskind werken mee aan de totstandkoming. In totaal is er voor de kosten van het CityLife een budget begroot van maar liefst € 523.000.000 om het hele project tot stand te laten komen. In de praktijk blijkt dat dit soort projecten vaak ver boven het geplande budget uitkomen en waarschijnlijk zal dan ook CityLife veel meer gaan kosten dan het half miljard dat er nu voor staat begroot.
Het project begon toen het beurscomplex verhuisde naar de een nieuwe locatie buiten Milaan. Hierdoor kreeg de stad Milaan een ongekende mogelijkheid om in de huidige tijd vlakbij het historisch centrum een ongekend project te ontwikkelen met moderne hedendaagse architectuur. Er werd een wedstrijd uitgeschreven voor iedereen om te bepalen wat te doen met de vrijgekomen grond en CityLife kwam als winnaar uit de bus.
Het project beslaat de totstandkoming van drie wolkenkrabbers waarin naast residentiele ruimte ook commerciële ruimten vrijkomen voor kantoren, winkels, restaurants en dienstverleners. De luxueuze residentiele bebouwing omslaat een oppervlakte van 164.000 vierkante meter, waarmee ruim 170.000 vierkante meter is voorzien als groene omgeving. Met alle aspecten wordt rekening gehouden om het gebied leefbaar te houden voor zowel de bezoekers als bewoners. Zo zal is er een metrolijn om in deze nieuwe wijk geraken en ook zal er ondergrondse ruimte worden voorzien voor in totaal 7.000 auto’s net buiten CityLife.
Een groot deel van de te ontwikkelen bouwwerken zijn inmiddels gerealiseerd. De eerste wolkenkrabbers zijn inmiddels klaar en alle drie de delen van het stadsparkpark zijn ook al voltooid. Het begint echt al een heel mooi gebied te worden met een moderne uitstraling die geen enkele wereldstad zou misstaan. Het einde van het project raakt in zicht. Waar er voor de realisatie van dit hypermoderne en leefbare district gekozen is voor de Engelse term CityLife, hebben de gebouwen dan wel weer Italiaans namen gekregen. Zo is er Il Dritto, dat zoveel betekent als ‘de rechte’, Lo storto dat vertaald naar het Nederlands ‘de kromme’ is en dan is er ook nog ‘Il Curvo’ dat kan vertaald worden als ‘de gebogene’.
Het project is helemaal ingericht op de huidige tijd waar bijvoorbeeld duurzaamheid heel belangrijk is, evenals slimme mobiliteit. De parkeergarages staan rond het district. CityLife zelf is een autovrij gebied en daarmee de grootste autovrije zone van Europa.
Naast de duurzaamheid en de slimme mobiliteit zijn alle denkbare faciliteiten om het district leefbaar te maken. Ook zijn er culturele voorzieningen en tal van winkels die bijdragen aan de leefbaarheid. EasyLife is de stad van de tweeëntwintigste eeuw.
In dit overzicht van architecturale schoonheden van Milaan mag het station ‘Milano centrale’ niet ontbreken. In 1931 opende het stationsgebouw haar deuren waarmee het oude station uit 1864 werd vervangen. Zeker op het vlak van de treinen was in die periode een grote evolutie waardoor het oude station niet meer voldeed. De eerste steen van het station werd al gelegd in 1906 voordat er überhaupt een ontwerp was gekozen. Uiteindelijk was het de architect Ulisse Stacchini wiens ontwerp won. Door een enorme economische crisis ten tijde van de Eerste Wereldoorlog werd het station pas vervolledigd in 1931, zes jaar nadat de bouw weer was hervat. Opvallend is de enorme façade van 200 meter breed en 72 meter hoog. In totaal zijn er 24 treinplatformen die jaarlijks 120 miljoen passagiers afhandelen.
Opvallend is de niet definieerbare architectuur. Het is een mix van meerdere stijlen zoals Art Deco en Art Nouveaux. Dat maakt het station er overigens niet lelijker op.
Tegenwoordig is het station één van de belangrijkste treinknooppunten van Italië. Italië heeft een zeer goed ontwikkeld treinnetwerk met vele hogesnelheidslijnen. Je bent sneller van Milaan in Rome, dan van Amsterdam in Maastricht. Naast een nationaal net rijden er ook veel internationale trein van en naar Milaan. Zeker voor liefhebbers van architecturaal hoogstaande stations is Milano Centrale een absolute must om te bezoeken. Het is een uniek stationsgebouw door de mix van stijlen.
De Pirellitoren is een wolkenkrabber die 127 meter boven de grond uittorent. Het ontwerp is van de architect Gìno Ponti en diende oorspronkelijk als hoofdkantoor van de bandenfabrikant Pirelli. Inmiddels is de toren al geruime tijd het regiokantoor van de Lombardije. De toren opende haar deuren in 1960, maar het gebouw is nog altijd zeer modern te noemen wat betreft de uiterlijke kenmerken. Het was tijdens de totstandkoming zijn tijd ver vooruit. De basis van de toren meet 1.900 vierkante meter en weegt ruim 70.000 ton. Voor die tijd een enorm groot gebouw. De toren ligt redelijk centraal in Milaan. In 2002 vloog een klein vliegtuig dat nog maar weinig brandstof had tegen de toren, waarbij de piloot en twee mensen in de toren om het leven kwamen. Amper een jaar na de aanslagen in New York vreesde men even voor een aanslag. Gelukkig bleek als snel dat het een noodlottig ongeval was. De toren ligt redelijk centraal in Milaan en is voor liefhebbers van hedendaagse architectuur zeker interessant.
